Wiki sita (Week 6)

Ik begin deze blog met iets wat ik vergeten ben te vermelden in mijn vorige blog maar dat ik toch even gemeld wil hebben. Ik heb namelijk een mijlpaal behaald: ik reis de laatste 3 weken alleen met de Dala Dala! Nou is het 'gewoon' een busje maar het is zeker niet de bus in NL. Zo is er geen specifieke halte. Je kunt overal in en uit stappen, zelfs midden op een rotonde. Er zijn dus geen haltes die je kunt opzoeken dus je moet de omgeving kennen wil je weten waar je moet uitstappen. Ook zit je echt heel intiem met de andere busgenoten die blanke mensen erg interessant vinden..
Wat mij blijft verbazen in een Dala Dala is dat je lagen in de maatschappij gebruik maken van de Dala Dala. Je kan naast iemand zitten die heel netjes is aangekleed of naar iemamd met hele oude gehavende kleding of zelfs naast een militair (soms met wapens). Echter ruiken ze vaak wel allemaal hetzelfde haha..niet zo lekker hoewel ik laatst naast een lekker ruikende man zat. Was erg verfrissend voor de verandering.

Na het verschrikkelijke busongeval van vorige week merkte je dat Arusha in rauw was. Er waren memorials en het leek alsof de stad een stuk rustiger was. Ook waren er veel meer controles. Alle schoolbussen werden sowieso gecontroleerd en op meerdere punten staan politie te controleren voor andere voertuigen.

Op donderdag ben ik naar de kliniek gegaan waar ik 'nieuwkomers' heb geïntroduceerd. Voelde heel gek dat ik alles moest gaan uitleggen en een rondleiding geven terwijl ik er zelf pas 6 weken kom. Maar het vertrouwen hier in je is heel erg groot. Het was ook heel leuk om te doen. Een soort van je stokje overdragen. Het was dan wel voor een korte tijd maar het voelt toch als een groot iets voor mij.

Op vrijdag ben ik naar de Maasai meiden gegaan. Dit keer een quiz over voorbehoedmiddelen. Ik heb nog nooit zulke enthousiaste leerlingen gehad. Ze hadden super goed geleerd en waren heerlijk fanatiek. Bleek achteraf dat ze nog nooit een quiz hadden gespeeld. Dit is weer zo anders dan in NL. Daar ben je zo verplicht verschillende werkvormen in de klas te gebruiken dat de leerlingen eigenlijk verwend worden en niet meer blij worden van een quiz. Heerlijk om meiden van 17 t/met 20 jaar zo enthousiast te zien. De quiz werd afgesloten met een traktatie van koekjes. Ook weer iets wat wij makkelijk zelf kunnen kopen/halen maar zij gewoon niet kunnen omdat ze het geld niet hebben.
Deze afgelopen 6 weken heb ik toch wel het meeste voldoening gehaald uit deze meidengroep. Ik vind ze zo dapper hoe ze in deze korte tijd zich hebben opengesteld aan mij. Zo hebben wij gepraat over gevoelige onderwerpen als vrouwenbesnijdenis of durften ze vragen te stellen over taboe onderwerpen. En het allermooiste is dat ondanks ze weinig hebben (alleen de basisbehoefte die gedoneerd worden) en ontzettend veel hebben meegemaakt in hun korte levens, ze zo vrolijk blijven en dankbaar zijn. Petje af. Iets waar een hoop Nederlanders (inclusief ik) zeker wat van zouden kunnen leren.

Dit weekend was het voor het eerst in drie weken droog met door de wolken heen zonnestralen. Dit mochten we natuurlijk niet laten lopen. We hadden namelijk net conclusie getrokken dat als het dit weer bleef sommige witter naar huis gingen dan dat ze hier kwamen haha! Maar we hebben dus heerlijk zaterdagmiddag bij het zwembad gehangen. Ook wel weer heel gek want het zwembad was in een mega luxe hotel wat midden in een niet zo'n welvarende buurt lag. Verschil is echt bizar met huizen naast elkaar hier in Tanzania.

Zaterdagochtend ben ik naar Shanga geweest. Dit is een werkplek voor gehandicapten. Wat in Afrika heel bijzonder is want daar word alles behalve goed voor gezorgt en lief mee omgegaan. Vaak worden ze weggestopt ver van de stad. Op de werkplek maakte ze dingen van gerecyceled materiaal. Ze smolten wijnfles om en maakte daar allerlei ander glaswerk van. Ook werden er handdoeken, sieraden en mozaïek gemaakt. Was erg leuk om gezien te hebben.

Zondag hebben we ook goed gebruik gemaakt van de zon door naar de Maji moto hotsprings in Moshi te gaan. En avontuurlijke hobbelige rit van 2 uur heen maar het was het zeker waard. Super helder blauw groen water. Even lekker dobberen en slingeren aan een touw het water in. Er zwommen van die visjes in die dode huidcellen op eten dus ben herboren uit het water gekomen.

Deze week alweer mijn laatste week stage. Mijn gevoel is dubbel. Ben aan de ene kant blij dat de stage erop zit en lekker met Joyce en haar moeder kan gaan genieten van de laaste weekjes. Maar aan de andere kant komt er ook een eind aan een groot avontuur waar ik ontzettend veel heb gezien en geleerd. Ik ga deze week aftellen tot Joyce komt en aan de andere kant afscheid nemen van de mensen.