Kwaheri Tanzania

Mijn laatste blog schrijf ik onderweg naar het vliegveld. Zo gek dat de bijna 9 weken om zijn. Toen Joyce net vertrok dacht ik mijn hemel nog 56 nachten. Hoe ga ik dat ooit doorkomen. Nu kijk ik terug en denk ik hoe zijn die 56 nachten zo om gegaan?!
Wat een avontuur.
De laatste week ben ik naar Zanzibar gegaan. Echt fantastisch. Een eiland niet bestemd voor hele actieve mensen denk ik, wat bij mij dus helemaal goed zat. En de warmte, goddelijk!! Moest toch wel wat zonnestralen mee pakken voordat ik naar Nederland terug kom. Kan toch niet hebben dat ik witter uit Afrika kom dan de mensen die in Nederland zijn gebleven. De eerste dagen was ik met Joyce en haar moeder waarbij we bewust hebben gekozen vrijwel niks anders te ondernemen dan zwemmen, lezen, zonnen, cocktailtje drinken en eten. Klinkt voor sommige misschien als saai maar na 7 weken Afrikaanse chaos om het maar zo te verwoorden was het even bijkomen. Een bezinking van alles was het nog niet, dat komt in Nederland wel weer. Vrijdag vertrokken Joyce en haar moeder voor een weekend safari en ik bleef nog 2 nachtjes op Zanzibar. Maar vrees niet mam en pap, ik was niet alleen. Twee meiden van het guesthouse waren ook op Zanzibar. Vrijdagavond eerst een nieuw spel geleerd, die ik zeker wil gaan introduceren bij mijn vriendinnen/familie en daarna een strandfeest met cocktails. Zaterdag heb ik gesnorkeld. In 1 woord: prachtig! Zo helder het water en zoveeeeeeel soorten vissen. En de vissen waren totaal niet bang voor mensen dus in de zee gaan was wel even een dingetje, midden in een school vissen springen. Smiddags zijn wij naar stonetown gegaan waar wij door het oude deel zijn gelopen. Hoe rustig het aan de kust is hoe ongelofelijk druk het weer was in stonetown. Voor het eerst in tijden had ik weer het idee echt in een stad te lopen, met allerlei steegjes, winkeltjes en marktjes. Savonds lekker aan de kust gegeten en daarna kort het uitgaansleven in stonetown beleefd. Zondag had ik tot 15.00 uur en dan vertrok ik weer richting Arusha. Iets waar ik toch een beetje zenuwachtig voor was omdat het mijn allereerste vlucht alleen was en dan ook nog is met een overstap.. Maar goed het is allemaal en zoals ze zeggen: met handen en voeten kom je een heel eind.
Maandag de allerlaatste volle dag waarin wij afscheid namen van Marjolein, mijn begeleider hier. Echt een geweldig mens. Als je ooit nog plannen hebt om een soort gelijk avontuur naar Tanzania te gaan doen, ik raad haar met volle 100% aan. Savonds laatste keer uiteten waar we tapas hebben gegeten. Waar je zowel Internationale als lokale hapjes kon eten. Er zijn zeker gerechten die ik niet mee naar huis neem om thuis nog is te eten MAAR ook zeker gerechten die ik thuis ga proberen te maken om mijn familie/vrienden te laten proberen.
Dinsdag aftellen tot het vertrek. Nog lekker wezen lunchen om met een goed gevulde maag naar het vliegveld te gaan. Dit op aanraden van Joyce die weet wat het eten in het vliegtuig zal zijn.
Daarna toch echt het afscheid.. Het blijft dubbel voelen. Het voelt goed om weer naar huis te gaan maar voel ook dat ik nog niet helemaal klaar ben om het avontuur vaarwel te zeggen en af te sluiten. Nogmaals een laatste bedankje naar alle mensen die ik hier hebt ontmoet en die avontuur nog beter hebben gemaakt. Ik heb genoten. Voor nu zeg ik kwaheri Tanzania. Wie weet tot ooit.


Ps. De eerste Nederlandse trekjes zijn terug; stress of alles wel goed gaat.. ach niet alles is af te leren in 9 weken.