We zijn alweer in de maand mei!

Maandag was het Labor Day, weer een nationale feestdag in Tanzania (mij hoor je niet klagen ;P) Mijn huisgenoten waren in een creatieve bui en wilde een schildercursus doen. Het eerte wat ik dacht: oh god, dat is niks voor mij maar wil wel mee kijken. Eenmaal aangekomen bij de locatie begonnen er toch dingen te kriebelen waardoor ik uiteindelijk dacht; try something new! De cursus duurde ongveer 3 uur en ik vond het echt heel erg leuk om te doen. EN ik ben stiekem zelfs trots op wat ik heb gemaakt!! Nou moet ik wel verklappen dat ik bij het schetsen hulp heb gehad. Maar goed inkleuren is ook een belangrijke taak :)

Dinsdag stortte het weer van de regen dus deze Hollandse dame dacht laat ik zo'n regenponcho (soort van uitgeknipte vuilniszak) aan doen. Nou je bent al een bezienswaardigheid omdat ik blank ben maar de regenpocho bracht nog veel meer bekijks! Er kwamen zelfs mensen naar mij toe om te vragen wat het was. Ook lachte mensen mij gewoon kei hard uit. Goed moet ook toegeven, het is alles behalve een charmant iets.
Dinsdag was ook de eerste dag op de Secundary school (middelbare school). Om hier naartoe te gaan en les te gaan geven aan 80 leerlingen, in het Engels was toch wel weer even een (hoge) drempel voor mij om overheen te stappen. Dus zo voorbereid als ik maar kon zijn ging ik die kant op. Eerst kreeg ik een rondleiding, kennismaking met de alle docenten en uitleg over het systeem van de school uniformen. Je kunt namelijk hier niet aan leeftijd schatten in welke klas ze zitten. Ze mogen onbeperkt hun examens overdoen en niet iedereen start op dezelfde leeftijd met school. Zo kunnen er in het eerste jaar dus kinderen van 13 jaar zitten maar ook van 17 jaar. Het systeem ging als volgt:
Groene uniforms zijn eerstejaars. Licht blauw zijn tweedejaars. Donkerblauw zijn derdejaars en rood zijn vierdejaars.
Het was tijd om het lokaal binnen te lopen. Bij binnenkomst schieten 80 kinderen omhoog en roepen in koor: Goodmorning Madame. Alleen de eerste secondes in het klaslokaal zijn al zo anders dan in Nederland. Ze bleven dus staan want ik moest blijkbaar aangeven dat ze mochten zitten en dan mogen ze pas gaan zitten. De afstand in macht tussen leerling en docent is hier nog gigantisch. Docenten zijn absoluut hier de baas. Dit heeft ook echt wel te maken met dat er hier nog wordt geslagen op scholen. Iets waar ik ook dinsdag meerdere keren mee ben geconfroteerd..
Ik vond het lesgeven vrij pittig. De leerlingen waren erg stil, stelde weinig vragen en oogcontact maken is hier ook niet gewoonlijk. Dit heeft ook te maken met dat het niveau in Engels niet heel hoog is waardoor ze antwoorden naar mij in het Engels er spannend vinden. En ze krijgen natuurijk niet elke dag les van een 'mzungu' (blank persoon), wat het allemaal nog spannender maakt.
Elke les stond ik voor een andere klas maar gaf wel les in hetzelfde onderwerp waardoor ik steeds meer feeling kreeg en mij wat zekerder begon te voelen. Ook heel grappig is dat aan het einde van elke les klapten ze voor je. Iets waar je in Nederland naar kan fluiten.

Woensdag waren de plannen op het laatste moment gewijzigd (dat is Afrika) en ging ik in plaats van naar de school weer mee naar een nieuwe Maasai groep. De reis van en naar de Maasai groep is er eentje die ik mij lange tijd zal herinneren.. Op de heenweg zat ik helemaal achterin en wij stopte bij een marktje waar nieuwe mensen en dieren instapte! Ik heb de hele weg mijn benen omhoog moeten houden omdat er geiten onder mijn stoel werden gepropt! Vol verbazing, gelach en toch ook wel frustatie van mijn benen omhoog houden en de geur die ervan de beesten af kwamen mochten wij na een uur eindelijk uitstappen! De terugweg hebben wij 45 minuten op een Dala Dala busje moeten wachten omdat er simpel weg gewoon geen voorbij kwam, je zit namelijk in de middle of nowhere. Moet ik wel toegeven dat er eerder een Dala Dala voorbij kwam maar die was stampvol met kippen. Het was mij wel een beestenboel dagje in de Dala Dala.
De training bij de Maasai was zoals altijd weer heel vererend en bijzonder om te doen. Het blijft zo gaaf om echt in hun omgeving te komen, hun verhalen te horen en een training aan ze te mogen geven. Deze keer was de training aan een groep van 18 vrouwen tussen de 23 en 45 jaar. Zoals altijd begonnen we de training met introduceren van iedereen, waar ze vertellen hoe ze heten, hoeveel kinderen ze hebben en hun 'beroep'. Ik heb bijgehouden hoeveel kinderen er per vrouw waren en deze bij elkaar op geteld. Deze groep van 18 totaal vrouwen hadden totaal 79 kinderen! Daar schieten je benen toch spontaan van bij elkaar?!

Donderdag was mijn tweede dag op de secundairy school. Waarbij de docent die mij dinsdag nog begeleidde naar de klasse dacht dat ik het nu wel alleen kon dus die liep net toen ik opstartte weg en die heb ik niet meer gezien na het geven van mijn vier lessen?!?! Dit was wel even next level 'in het diepe gooien'. Maar goed er staan 80 gezichten op je gericht dus je moet door. Ik kan wel zeggen dat ik over de dempel ben heel gestapt!
Na 5 klassen les te hebben gegeven sluit in mijn avontuur op de secundary school af. Wie weet dat ik de volgende weken nog een keer naar een secundary school ga en de eer krijg om les te geven.

Morgen ga ik weer naar de Maasai meiden die gevlucht zijn uit hun communitie omdat ze anders gedwongen moesten trouwen. Deze meiden zijn zo dapper door zich elke keer een stukje meer open te stellen naar mij. Ik ben benieuwd wat morgen weer brengt. Na de training is het tijd om mijn koffer in te pakken voor een weekend safari! Zaterdag, zondag en maandag ben ik wilde dieren aan het spotten!
Hoe zeer ik ook uit kijk naar de safari blijft de confrontatie er dat Joyce er niet bij is. wij hadden dit samen moeten doen. Gelukkig komt 19 mei steeds dichterbij.